Anlarım

 Birinden vazgeçemezsin, onu silemezsin. Anlarım. Ben iki defa öldürdüm seni zihnimde ama ikisinde de çıkıp geldin. Peki gitmek için direttiğim de neden beni serbest bırakmadın? Üç kuruşluk sevgiye muhtaç değilsin, bilirim. Bunu kendine bağlama, sadece sana seslenmiyorum. Senden öncesinde var olan bedenlerde aynı tavır içindeydiler. Belki de prometheus’un mahkumiyetinin bir paradosi de benim mahkumiyetimdi. Sana öylesine kızgnım ki elimden bir şey gelse rahatlayacağım. Tek yapabildiğim yazmak ve gözlerimi nemli tutmaktı. Öylesine sıkıldım ki bu durumdan bir son vermek için kendimi odama gömüyorum. Çalışma masası karşısında çözülecek sorularla takılıyorum, geçmiyor ama iyi geliyor.