Yarım Kalandan Vol I.

“Haydi abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam…”

 Cahit Sıtkı Tarancı, adam gibi adamdır. Bu yüzden onun şiirinden bir kesitle yazıya başlamak istedim. Vakit tamam diyecek kaç dosta sahipsin? Sen çağırdığında sana nedenini sormadan gelecek kaç kişi var etrafında? Zaman kötü kolla götü diyorlar ama bu dönemde organize olamadıktan sonra tek başına hiçbir şey yapamıyorsun. Bazen diyorum, oğlum niye katlanamıyorsun insanların yalanlarına? Siktir et, yum gözlerini katıl sen de onların yaşadığı alemde kal. Çünkü; hep bir şekilde kendime bir konum bulup yükseliyorum ama sonunda her şeyin ne kadar angutça hatta yavşakça olduğunu görüp dayanamıyorum, dilime geleni de esirgemeyince geldiğim konumdan aşağıya atlayıp gidiyorum.

 Neyse işte, vakit tamam. Hayatımdaki yüksek basamaklı bir atılımı bitirmeme sadece birkaç ay kaldı. Bu atılım tabi ki YGS ve LYS adı altında yapılan sistemin koyunları ayırt etme sınavlarıyla niteleniyor. Bakalım, nasıl bir senaryo ile devam edeceğim. Hiç emin değilim, içim bir tuhaf. Duygusuzum diye diye ruhsuz biri oldum, çıktım. Neyse ya bu yazıyı burada bitireceğim, düşününce de tuhaf oldum.