Siyahi bir perdenin ortasında,kukla oynatmaya çalışıyorduk.Öndeki boşluklar,belki de bu yüzden hiç dolmuyordu.Bencil ve küstah davranışlarımız,bizleri birey oyuncu haline getirmişti.Sabit fikirli değildik,belki bu yüzden sabit seyir edemedik.Anlık heveslerin peşinde,bitik ilişkilerin içerisinde belirirdik. Sıralı kelimelerin sonundaki nokta olup,ayrı düşerdik.Virgülleri eksikti hayatımızın,hüzünleri de abartılıydı.Ceketlerimizin ve pantolonlarımızın üstleri,yama doluydu.Hayatta bizi kendine yamamıştı. Saman kağıttan ucuz defterlere paha biçilemez sözler yazardık.Kimse erişmesin diye tükenmiş kalemler kullanırdık. Onlar göremezdi,elimizde izi çıkardı aşkların,fazla bastırılmaktan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder