Sıradan olmak,sıradanlık,sıra dışı veya bir insanın sırdaşı olmak nasıl olur?
Sıradan olmak için insan kendi sırasını kaybetmeyi göze alabilmelidir.Yaptığı hareketi sorgulamayacak,zaten kendini bildiği için yaptığı her hareketin bilincinde olacaktır.Sıradan olmanın pek faydasının olmadığını bilecek,kendini normal görüp yoluna devam edecektir.
Sıradan biri normal giyip,herkesin bildiği veya kısıtlı bir kitleye hitap eden şeyleri sevecek,kısacası sıradanlıkla yaşayacaktır.Kişi zaten olduğu gibi davrandığı zaman her kılıfa girecektir.Toplumda bir şekilde kendi maskesine sahip olacaktır.Farkında olduğu zaman bazı şeylerin,sıradanlığı kalmayacak,her maskeden bir rol çalacaktır.Farkında olmadan yaşadıkça insan,kazandığı zaferlerin veyahut kaybettiği zaferlerin acı tokadını rahatça hissedecektir.Hani bir tabir vardır,”nirvana’ya erişmek” kişi kendini bildiği fakat fark etmediği bir yaşamı tattığında nirvana’ya erişmiştir.
Sıra dışı olmak,insanların sizden nefret etmesini sağlar aslında,sıra dışı olduğunuzu düşünün,kıskanç akbabalar size hissettirmeden çevrenizde uçar.Sıra dışı olmak için bazı derin manaları,bazı normal durumları farklılıkla görebiliyor demektir.Sıra dışı olmayı kabul eden,yalnızlığı ve kavgayı seviyor demektir.Kavga dedim.Çünkü,sıra dışı olmak mücadele etmek,kendi topraklarınızı yaratmak demektir.
Peki ya bir insanın sırdaşı olduğunuzu düşünseniz?Gerçekten ne kadar güvenilir olabilirsiniz?Ne kadar süre bir kelimeyi içinizde tutabilirsiniz?Aslında,insanoğlu asla sır tutamaz.Sırdaş,olamaz.Ne kendisine ne de bir başkasına…
Niye?Bunu sorduğunuzu duydum.Çünkü,insan içine atmayı sevmez.Her insan paylaşımcı bir bireydir,her insan tuttuğu ipi bir şekilde dışarı sarkıtır.Kimisi yazı yazar,kimisi birine anlatır,kimisi bir parça yapar,kimisi bir resim yapar.İçinde olanı dışarı mutlaka yansıtır.
Peki,durumlar böyleyken,bir insan ne kadar dürüst,temiz ve olduğu gibi davranabilir ki?Duygular ne kadar kendindedir?Hayat ne kadar sabittir?Kim kendini sadece bir Dünya’ya hapseder ki?
Sıradan olmak için insan kendi sırasını kaybetmeyi göze alabilmelidir.Yaptığı hareketi sorgulamayacak,zaten kendini bildiği için yaptığı her hareketin bilincinde olacaktır.Sıradan olmanın pek faydasının olmadığını bilecek,kendini normal görüp yoluna devam edecektir.
Sıradan biri normal giyip,herkesin bildiği veya kısıtlı bir kitleye hitap eden şeyleri sevecek,kısacası sıradanlıkla yaşayacaktır.Kişi zaten olduğu gibi davrandığı zaman her kılıfa girecektir.Toplumda bir şekilde kendi maskesine sahip olacaktır.Farkında olduğu zaman bazı şeylerin,sıradanlığı kalmayacak,her maskeden bir rol çalacaktır.Farkında olmadan yaşadıkça insan,kazandığı zaferlerin veyahut kaybettiği zaferlerin acı tokadını rahatça hissedecektir.Hani bir tabir vardır,”nirvana’ya erişmek” kişi kendini bildiği fakat fark etmediği bir yaşamı tattığında nirvana’ya erişmiştir.
Sıra dışı olmak,insanların sizden nefret etmesini sağlar aslında,sıra dışı olduğunuzu düşünün,kıskanç akbabalar size hissettirmeden çevrenizde uçar.Sıra dışı olmak için bazı derin manaları,bazı normal durumları farklılıkla görebiliyor demektir.Sıra dışı olmayı kabul eden,yalnızlığı ve kavgayı seviyor demektir.Kavga dedim.Çünkü,sıra dışı olmak mücadele etmek,kendi topraklarınızı yaratmak demektir.
Peki ya bir insanın sırdaşı olduğunuzu düşünseniz?Gerçekten ne kadar güvenilir olabilirsiniz?Ne kadar süre bir kelimeyi içinizde tutabilirsiniz?Aslında,insanoğlu asla sır tutamaz.Sırdaş,olamaz.Ne kendisine ne de bir başkasına…
Niye?Bunu sorduğunuzu duydum.Çünkü,insan içine atmayı sevmez.Her insan paylaşımcı bir bireydir,her insan tuttuğu ipi bir şekilde dışarı sarkıtır.Kimisi yazı yazar,kimisi birine anlatır,kimisi bir parça yapar,kimisi bir resim yapar.İçinde olanı dışarı mutlaka yansıtır.
Peki,durumlar böyleyken,bir insan ne kadar dürüst,temiz ve olduğu gibi davranabilir ki?Duygular ne kadar kendindedir?Hayat ne kadar sabittir?Kim kendini sadece bir Dünya’ya hapseder ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder